ഭാഗം 22

സഹായാത്രികൻ
*************************

പെട്ടെന്നുള്ള ചോദ്യം ഞാൻ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല , അല്ലെങ്കിൽ "ഹലോ " എന്ന് പറഞ്ഞ് ഇവൻ അൽപനേരം മുൻപ് വിളിച്ചത് വെറുതെ സൊള്ളാൻ എന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചതിൽ എന്തോ പോലെ തോന്നി

അവൻ നിന്ന അടുത്തേക്ക്‌ നീങ്ങി ...പുഴയിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന വഴിയിലായി നിന്നിരുന്ന അവൻ ഞാൻ താഴേയ്ക്ക് ഇറങ്ങെണ്ടാത്ത വിധത്തിൽ ഫോൺ നീട്ടി .

സോണിയുടെ പുതിയ ഫോൺ എല്ലാ സൌകര്യവും കാണും , ഇവരൊക്കെ എങ്ങനെ സങ്കടിപ്പിക്കുന്നു കൊറേ കാലമായി ഫോൺ മാറ്റണം എന്ന് പറയുന്നതല്ലാതെ എനിക്ക് ഒരു അയ്യായിരം തികയ്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല .

എങ്ങനെയാ ഓൺ ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ലാലോ എന്നൊരു പേടിയോടെയാണ് വാഗിയതെങ്കിലും ഡിസ്പ്ലേയിൽ ഓൺ ആയ ക്യാമറ കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷായി "ഇതെങ്ങനെയാ എന്നവനോട് ചോദിക്കണ്ടാലോ ..."

ഫോൺ കയ്യിൽ തന്ന്‌ അവൻ ആദ്യം ഞാൻ നിന്ന പുഴയ്ക്കു ഇറങ്ങുന്ന താഴെ വഴിയിലായി നിന്നിരുന്നു " അതെ ഈ പുഴ ബാഗ്രൌണ്ട് ആയി വരുന്നത് പോലെ എടുക്കണേ ..."

"ഹം ..." ഞാൻ ഒന്നിന് പകരം ഒരുപാട് ഫോട്ടോ എടുത്തെന്ന് മനസ്സിലായത്‌ ഫ്ലാഷ് ശബ്ദം കേൾക്കാതായപ്പോൾ ടച്ച്‌ പോയിക്കാണും കരുതി പലതവണ ടച്ചിയത് ഫോട്ടോ ആയി താഴെ സേവ് ആവുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ്

എടുത്ത ശേഷം അങ്ങനെയുണ്ടെന്ന് പോലും നോക്കാതെ അവനു നേരെ നീട്ടിയപ്പോൾ അവന്റെ മറുപടി എന്നെ കുറച്ചു ചൊടിപ്പിച്ചു എന്നതാണ് സത്യം " ഒരു ഫോട്ടോ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഒന്നേ എടുക്കൂ ......ഞാൻ അപ്പുറത്ത് നിൽക്കാം...അതും കൂടെ പ്ലീസ്..."

നീട്ടിയ ഫോൺ പിൻവലിച്ചു ഇപ്പോൾ പുഴയുടെ അരികിലുള്ള മതിലിൽ നിന്നും താഴെ വീഴുന്ന തരത്തിലുള്ള ഫോട്ടോ കൂടെ എടുത്തു കൊടുത്തു...ഈ പിള്ളാരുടെ ഒരു സെൽഫി ഭ്രമം , എന്തൊരു അപകടം പിടിച്ചിടത്തു നിന്ന് വേണമെങ്കിലും എടുക്കും ഒരു പേടിയുമില്ല

ഇനിയിപ്പോൾ ഈ ഫോട്ടോ ഇട്ടു സ്റ്റാറ്റസ് അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യണം ലൈക്സ് ,കമന്റ്സ് എണ്ണണം,പിന്നെ അടുത്ത ഫോട്ടോയിൽ കുറച്ചുകൂടെ മാറ്റം വരുത്തി പിന്നെയും ഫോട്ടോ എടുക്കണം അവസാനം അപകടത്തിൽ ചെന്ന് വീഴണം ....

എഫ് ബി യിൽ ഇടയ്ക്ക് വരുന്ന ലേഖനങ്ങൾ എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നു ഒപ്പം അതെഴുതുന്നവരും ഫോട്ടോസ് ഇട്ടിരുന്നല്ലോ എന്ന സംശയവും . പറയാം എല്ലാവർക്കും എങ്കിലും ഇങ്ങനെത്തന്നെ .

ഈ പുഴയുടെ കരയിലെ ഫോട്ടോ ഇവനെന്തിനാണ് എന്ന് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഫോൺ വാങ്ങി "താങ്ക്സ് " പറഞ്ഞ് അവൻ ആദ്യം നിന്നിടത്ത്‌ നിന്നും കുറച്ചു അപ്പുറത്തായിരുന്നു ...

എനിക്കും അങ്ങോട്ട്‌ പോയാൽ കൊള്ളാം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ പത്തുമിനുട്ടിൽ ട്രെയിൻ പോകും പിന്നെ ഓടിക്കിതച്ച് വരാനൊന്നും വയ്യ .

എന്നിട്ടും ഒന്നുകൂടെ വേഗത്തിൽ ബോഗിവരെ ചെന്ന് സീറ്റിൽ വെച്ചിരുന്ന ബാഗിൽ നിന്നും എന്റെ പഴയ നോക്കിയാ ഫോൺ എടുത്തോണ്ട് വന്ന് പുഴയുടെയും റെയിൽവേ ട്രാക്ക്ന്റെയും ഞാൻ ഇവിടെയൊക്കെ പോയെന്നു കാണിക്കാൻ ഒറ്റപ്പാലം എന്നുള്ള ബോർഡും കൂടെ പടമാക്കി വച്ച് സമാധാനത്തോടെ നേരമാകും മുൻപേ സീറ്റിൽ കയറിയിരിപ്പായി

സ്വപ്ന പറഞ്ഞത് വളരെ സത്യമാണ് ആണായി ജനിച്ചാൽ ഒരുപാട് ഭാഗ്യവും ഉണ്ട് ...എവിടെ വേണമെങ്കിലും ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാനും വരാനും ജീവിക്കാനും എല്ലാം സ്വാതന്ത്രമുണ്ട്‌ ....

നമുക്ക് ഇല്ലാതെയല്ല പക്ഷെ സ്വതന്ത്രം കാണിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ സമൂഹം എഴുതി തള്ളുകയും സംശയ ദ്രിഷ്ടിയോടെ മാത്രം കാണുകയും ചെയ്യും

ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും നമ്മുടെ ഫോണിന്റെ കാര്യം തന്നെ നോക്കാം , സ്വന്തമായിട്ട് പോലും ആണുങ്ങളെ പോലെ ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല അപ്പോൾ പറയും തല തെറിച്ചതാണ് എന്ന്

സമൂഹ മാധ്യമങ്ങളിൽ ഫോട്ടോ ഇട്ടാൽ പറയും "അവള് പോക്കാണ് ...നല്ല പെണ്ണല്ല എന്ന് ..അർദ്ധരാത്രി ഓൺ ലൈനിൽ വന്നാലും ...എല്ലാവരുമില്ല എങ്കിലും ഭൂരിപക്ഷം ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നവരാണ് ...രാത്രി അറിയാത്തവരോട് മിണ്ടിയാൽ ...

ചിലപ്പോഴൊക്കെ തോന്നും വീട്ടിലും നാട്ടിലും ഇവിടെയും എവിടെയും പെണ്ണിന് നേരെ ഒളിഞ്ഞുനോട്ടവും പ്രശ്നങ്ങളും തന്നെ

പിന്നെ പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല കാണാൻ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു ഫോട്ടോ ഏതെങ്കിലും പെണ്ണിന്റെ നെറ്റിൽ കണ്ടാൽ അതെടുത്ത് മോർഫ് ചെയ്തു രസിക്കുന്നവരാണ് ഇവിടെ പലരും ....ചിലരത് അപ്പ്‌ലൌഡ് ചെയ്യുക കൂടി ചെയ്യുമ്പോൾ കഴിഞ്ഞു ആ പെണ്ണിന്റെ ജീവിതം

അവളുടെ മാത്രം തെറ്റല്ല എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ ഇവിടെയാരും പഠിച്ചിട്ടില്ല എന്നും ചവിട്ടിയരക്കപെടാനും എറിഞ്ഞു തീരാനും മാത്രം ഉള്ളതാണ് പെണ്ണ് എന്നുള്ള കാലങ്ങളായുള്ള വിചാരം തന്നെ

ഇനി അഥവാ ശരീരം ആണ് പ്രശ്നമെങ്കിൽ ലോകത്തുള്ള എല്ലാ പെണ്ണും എല്ലാ ആണും ഒരുപോലെ തന്നെ ....അതിനും അപ്പുറത്ത് ഒന്നുമില്ല ചിന്തിക്കാൻ കഴിവുള്ള
മനസ്സുണ്ടെന്ന് ഈ ലോകം പലപ്പോഴും മറന്നു പോകുന്നു .

ചിലപ്പോൾ തോന്നാറുണ്ട് ഈ ശരീരം ആയിരിക്കും പെണ്ണിന് ശാപം എന്ന് . എന്നും നിറഞ്ഞു വരുന്ന പീഡനങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ പത്രം അതിനു ചെറിയൊരു ഉദാഹരണമാണ്

ഇരുൾ നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു ...... ഒപ്പം ട്രെയിനിന്റെ ഇരമ്പലും കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി .... രാവിലത്തെ ചായ കമ്പാർട്ട് മെന്റിൽ നടന്നു വിൽക്കുന്നവരുടെയും യാത്രക്കാരുടെയും കലപില ശബ്ദം ...

അവനിതെവിടെ പോയി എന്ന് അപ്പോഴാണ്‌ ഓര്മ വന്നത് ,,ഇനിയിപ്പോൾ ട്രെയിന മിസ്സ് ആയിക്കാണും തോന്നുന്നു അല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ പുഴയിൽ വീണിരിക്കുമോ ....

ഇരുമ്പ് കമ്പികളുടെ ഇടയിലൂടെ ഞാൻ പുഴയിലേക്ക് പോകുന്ന വഴി നോക്കി ഒന്നുമുണ്ടായിട്ടല്ല വെറുതെ .... തൊട്ടടുത്ത് എന്തോ വല്യ ടെൻഷനോടെ ആ പെൺകുട്ടി ആരെയോ കാത്തിരിക്കുന്നു ...

ഇനിയിപ്പോൾ അവനെ ആയിരിക്കുംമോ ...? കാരണം ഇത്ര നേരം ഉണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ കൂടെയുള്ളവരെല്ലാം യഥാസ്ഥാനത്തുണ്ട് ..പുറത്തേക്ക് പോയി വന്നത് ഞാനും പോയിട്ട് വരാത്തത് അവനും മാത്രം ...

ട്രെയിന ചെറുതായി ചലിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ മുഖഭാവം കാണാൻ എനിക്ക് വല്യ രസം തോന്നി ...കാര്യമായി എന്തോ കൈവിട്ടു പോകുന്ന പ്രതീതി ഉണ്ടായിരുന്നു ...എന്റെ സീറ്റിൽ ചാഞ്ഞിരുന്ന് പുഴയിലേക്കുള്ള വഴിയും അവളെയും മാറി മാറി നോക്കി ....

എവിടെനിന്നോ കണ്ടു എവിടെ നിന്നോ പിരിയുന്ന ആയിരക്കണക്കിന് പേരിൽ ഒരുവൾ അതിലൊരാളെ മാത്രം കാത്തിരിക്കുന്നുവെന്നോ ...

തുടരും