പലപ്പോഴും തോന്നാറുണ്ട് ചിലപ്പോൾ എല്ലാവരും പറയുന്നത് പോലെ ശരിയായിരിക്കും ... അന്തമില്ലാത്ത ചിന്തകളാണ് എന്നും ...

ആദ്യവസാനം ഇല്ലാതെ എന്നും നമ്മളെ ചിന്തിപ്പിക്കുന്ന 

നൂറായിരം ചിന്തകൾ..................

ചിലപ്പോൾ മരണം 

ചിലപ്പോൾ ലോകാവസാനം 

ചിലപ്പോൾ ഭ്രാന്ത്‌ ....

അങ്ങനെയൊക്കെ പറയാമോ 

പക്ഷെ ഒന്നുറപ്പാണ് എല്ലാത്തിനോടും പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത വിരക്തി തോന്നും പലപ്പോഴും ...

അതെ സമയം അവയെ എല്ലാം ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്ന സമയവുമുണ്ട്

ഒരു നേരം ഏകാന്തത മാത്രം കൂട്ട് തേടും 

ഒരു നേരം ശബ്ദവും ...

പിന്നെ തോന്നും ശബ്ദമില്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ ഞാനെത്തിയെങ്കിൽ എന്ന് 

നന്നായിരുന്നേനെ ഒന്നും അറിയണ്ട എനിക്ക് പക്ഷെ അപ്പോഴും എല്ലാവരും 

പരിഹസിക്കുന്നത് സ്വപ്നം കാണുമ്പോൾ പിന്തിരിഞ്ഞു പോകുന്നു 

അഭിയുടെ പിറന്നാൾ ആഘോഷം കഴിഞ്ഞു ഉറങ്ങും നേരം വൈകിയെന്നാണ്  ഓർമ.. പിന്നെ എപ്പോഴോ ഉറക്കം തെളിയുമ്പോൾ എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഉതിർന്ന് വീഴുന്ന നീർത്തുള്ളികളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം അറിഞ്ഞു കൊണ്ടായിരുന്നു 

കരളിന്റെ കേടുമാറ്റാൻ കരളലിവില്ലാത്ത മനുഷ്യരുടെ മുന്നിൽ പാടുന്ന ആാ ചേട്ടൻ 

ആ കുഞ്ഞ് അയാളുടെ ആരായിരുന്നു ? ആരുമല്ല 

അതുകൊണ്ട് അയാൾക്കെന്ത്‌ നേട്ടമുണ്ടായി ? ഒന്നുമില്ല 

അതുകൊണ്ട് അയാൾക്ക്  നഷ്ട്ടപ്പെട്ടതോ ? സമയവും പിന്നെ നമ്മുടെയൊക്കെ മുന്നിൽ താഴ്മയോടെയുള്ള അഭ്യർത്ഥന...നമ്മുടെ പുച്ഛവും..പരിഹാസവും ..സഹതാപവും ...നേരം പോക്കും കലർന്നുള്ള നോട്ടങ്ങൾ 

അടുത്തുള്ള ആളുടെ മുന്നിൽ ആളാവാൻ കയ്യിലെ അവസാന ചില്ലറയും ആ ബക്കെറ്റിൽ ഇട്ടു നടക്കുന്നവർ 

പുഞ്ചിരിയോടെ നീട്ടിയവർ ...

ഇല്ലായ്മകൊണ്ട് കാണാതെ പോലെ മാറി നിന്നവർ ,..എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു ...

ആൾക്കൂട്ടം മറഞ്ഞു സമയം കൂടുമ്പോൾ 

ഞാനും പോയി 

പക്ഷെ എന്തോ ഒറ്റയ്ക്കായ നിമിഷം മുതൽ മനസ്സിൽ ആ പാട്ട് തന്നെയാണ് 

"ഒരു ചാൺ വയറിന് ഉൾത്തുടി താളത്തിൽ കണ്ണീർ പാട്ടുകൾ പാടാം ഞാൻ ......"

സമ്പന്നതയുടെ മുതലാളി വർഗത്തിൽ ഒന്നായിരിക്കില്ലേ കണ്ണ് കാണാത്ത അയാളുടെ മുന്നിലൂടെ നടന്നു പോയപ്പോൾ എന്റെ കാലോച്ചയിൽ അയാൾ കണ്ടിരിക്കുക 

കയ്യിലെ ബക്കെറ്റ് നിറയുമെന്നു കരുതി കാണുമായിരുന്നോ 

നിനക്കൊന്നും നല്കാൻ ആാവാതെ

എനിക്കായും ഒന്നും ചെയ്യാനാവാതെ 

ആർക്കോ വേണ്ടി ഇല്ലാതാവുന്ന 

എന്തോ ഒന്നാണ് ഞാനും 

മാപ്പ് തരിക ....