കാണാതെയാവുമ്പോൾ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പോകുന്നു 

അരികത്തില്ലാതെ വരുമ്പോൾ ഒറ്റപ്പെട്ടുപോകുന്നു
എന്ത് പറഞ്ഞാണ് ഞാനീ മനസ്സിനെ സമാധാനിപ്പിക്കേണ്ടത്
ഒരു നിമിഷം പിരിഞ്ഞിരിക്കാൻ കഴിയാതിരിക്കാൻ മാത്രം
ആരാണ് അത് ...ഇല്ല ആരുമല്ല ...എന്റെ ആരുമല്ല
പേടിയുണ്ട് കൈവിട്ടു പോകുമോ എന്ന്
അതുകൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ എന്നും മുറുക്കിയാ കൈ പിടിക്കാൻ
കൊതിക്കുന്നത്
ഒന്നും വേണ്ട വേണ്ട എന്ന് വെച്ച് നടന്നിട്ടിപ്പോൾ
ഏറ്റവും അവസാനം എല്ലാം ആയി വന്നില്ലേ
അതുവരെ വെറുപ്പായിരുന്നു ജീവിതത്തോടു
അപ്പോൾ മുതൽ ഇഷ്ട്ടമാണ് ..ഒരുപാടിഷ്ടമാണ്
എന്നെ തനെൻ ഞാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയതും ഇപ്പോഴല്ലേ
അന്നും ഇന്നും ഒരുപാടൊന്നും മോഹിചിട്ടില്ല
ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒന്നും നടക്കില്ലെന്നു അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ
പക്ഷെ ഇപ്പോൾ കണ്ണാടി കൂടിൽ അടുക്കി വെച്ച
കുപ്പിവള പോലെ എളുപ്പത്തിൽ സ്വ്ന്തമവില്ല എന്നറിയുന്നുണ്ട്
ഒപ്പം പേടിയുമുണ്ട്
ഇത്ര നാലും ആരെയും ബോധ്യപെടുത്താതെ
ആർക്കും ഉത്തരം നൽകാതെ നടന്നു അവസാനമിപ്പോൾ ജീവിതം
അവസാനിച്ചു എന്ന് തുടങ്ങിയിടത്തു നിന്ന് പ്രതീക്ഷ തന്ന
എന്താണ് ഞാൻ ഇപ്പോൾ പറയേണ്ടത് .. എനിക്കറിയില്ല
ഇനിയൊരു ജന്മം ഉണ്ടെങ്കിൽ പോലും
ഒപ്പം ഉണ്ടാവണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന തരത്തിൽ ആ ബന്ധത്തെ
നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് വെക്കുന്നു
പക്ഷെ എന്നും ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നത് കൊണ്ടാവണം
ഭയമാണ് വിട്ടു പോകുമോ എന്നാ ഭയം
ഒരിക്കലും ഇല്ലെന്നു അറിയും എങ്കിലും
പിണങ്ങിയിരിക്കുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് പോയി ഇണങ്ങുന്നത്
അതുകൊണ്ട് തന്നെ .
ഇനിയും ഒരു പ്രണയം എനിക്ക് വേണ്ട
ഇനിയൊരു വിവാഹവും എനിക്ക് വേണ്ട
എനിക്ക് മതി നിന്നെ മാത്രം
മനസ്സിലാവുന്നവർ മനസ്സിലാക്കട്ടെ
ഇല്ലാത്തവർ ഭ്രാന്തെന്ന് പറയട്ടെ ...!